Bez kategorii | Mniejszościowi

Kolejny raz chcemy wesprzeć wspólników mniejszościowych i jako Kancelaria PragmatIQ wzięliśmy udział w konsultacjach społecznych nad projektem zmiany KSH, w związku z wprowadzeniem tzw. prawa holdingowego.

Wykorzystując zdobyte doświadczenie i wiedzę, postanowiliśmy zabrać głos w prowadzonych konsultacjach i przygotowaliśmy Uwagi ogólne do projektu zmiany KSH, w których zaproponowaliśmy wprowadzenie mechanizmów pozwalających na wyjście ze spółki z o.o. pokrzywdzonych wspólników mniejszościowych. Projekt ustawy obejmuje obecnie jedynie możliwość wyjścia ze spółki przez wspólników w grupach spółek, co naszym zdaniem nie jest wystarczające.

Problem znany od lat

Od wielu lat w polskim prawie spółek zauważalny jest problem „uwięzienia” wspólników mniejszościowych w spółkach z o.o. – szczególnie w przypadkach, gdy pozostali wspólnicy większościowi działają na ich szkodę. Winny jest brak odpowiednich regulacji dotyczących wyjścia ze spółki z o.o. Taka sytuacja zastanawia tym bardziej, że przepisy dotyczące spółki akcyjnej oraz wchodzące za jakiś czas w życie przepisy regulujące prostą spółkę akcyjną takie rozwiązania przewidują. Przeczytaj również nasz artykuł Ustąpienie akcjonariusza z prostej spółka akcyjnej – nowa metoda na wyjście ze spółki

Za pośrednictwem naszych portali będziemy Państwa informować o postępie prowadzonych prac nad ustawą. Liczymy, że zaproponowane przez nas zmiany trafią do ustawy i „uwolnią” pokrzywdzonych mniejszościowych wspólników spółek z o.o. Ministerstwo Aktywów Państwowych ma 60 dni na przekazanie informacji na temat wyników konsultacji.

Kacper Chachurski

Czasem konfliktu w spółce nie sposób uniknąć. Skonfliktowani wspólnicy coraz częściej decydują się na przeniesienie sporu korporacyjnego na wokandę sądową.

Właśnie z tego powodu już drugi raz zbadaliśmy, w jaki sposób kształtuje się praktyka orzecznicza sądów w zakresie spraw związanych ze sporami w spółkach. Dziś rezultaty prowadzonych przez nas badań dostępne są m.in. na portalu Doradzamy.to w drugiej edycji Raportu „Spory wspólników”

Stwierdzenie nieważności uchwały a jej uchylenie

Aż 415 wyroków, które zostały przez nas przeanalizowane, dotyczyło zaskarżania uchwał. Istnieją dwie możliwości zaskarżania uchwał. W zależności od stwierdzonych uchybień można wnieść o stwierdzenie nieważności uchwały lub o jej uchylenie.

Stwierdzenie nieważności uchwały:

w celu wniesienia o stwierdzenie nieważności uchwały, należy wykazać, że jest ona sprzeczna z ustawą. Uchwała może być sprzeczna nie tylko z przepisami Kodeksu spółek handlowych, ale także z przepisami innych ustaw,
powództwo należy wnieść w terminie sześciu miesięcy od otrzymania wiadomości o uchwale, jednak nie później niż w terminie trzech lat od dnia podjęcia uchwały.

Uchylenie uchwały:

wniesienie o uchylenie uchwały wymaga wykazania, że jest ona sprzeczna z umową spółki bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika,
powództwo należy wnieść w terminie miesiąca od dnia otrzymania wiadomości o uchwale, jednak nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia podjęcia uchwały.

Kto może zaskarżyć uchwałę?

Prawo do zaskarżenia uchwały, zarówno w przypadku stwierdzenia nieważności uchwały, jak i jej uchylenia, mają następujące podmioty:

zarząd, rada nadzorcza, komisja rewizyjna w przypadku spółki z o.o. oraz członkowie tych organów,
wspólnik lub akcjonariusz, który głosował przeciwko uchwale, a po jej powzięciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu,
wspólnik lub akcjonariusz bezzasadnie niedopuszczony do udziału w zgromadzeniu wspólników albo walnym zgromadzeniu,
wspólnik lub akcjonariusz, który nie był obecny na zgromadzeniu, w przypadku wadliwego zwołania zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia lub też powzięcia uchwały w sprawie nieobjętej porządkiem obrad,
w przypadku pisemnego głosowania – wspólnik spółki z o.o., który został pominięty przy głosowaniu, lub który nie zgodził się na głosowanie pisemne, albo też który głosował przeciwko uchwale i po otrzymaniu wiadomości o uchwale w terminie dwóch tygodni zgłosił sprzeciw.

Co istotne, do złożenia pozwu w sprawie dotyczącej zaskarżenia uchwały nie jest konieczne posiadanie określonej liczby udziałów. Jest to zatem skuteczny środek, który może być wykorzystany przez wspólnika mniejszościowego w konflikcie ze wspólnikiem posiadającym większość udziałów i przyczynić się do respektowania praw mniejszościowego wspólnika w spółce. Więcej o tym, jak w praktyce wygląda zaskarżanie uchwał, można przeczytać na portalu Doradzamy.to w artykule Zaskarżenie uchwały zgromadzenia wspólników.

Jakie uchwały najczęściej podlegają zaskarżeniu?

Z II edycji naszego Raportu o sporach wspólników wynika, że:

46% przeanalizowanych przez nas wyroków w sprawach dotyczących zaskarżania uchwał dotyczyło sporów związanych z podziałem zysku, dopłatami, umorzeniem lub sprzedażą udziałów,
25% wyroków dotyczyło konfliktów w organach spółki, sporów kompetencyjnych oraz konfliktów na linii zarząd-wspólnicy,
14% wyroków spowodowanych było konfliktem dotyczącym zatwierdzenia roku obrotowego lub udzielenia absolutorium,
11% wyroków dotyczyło dysponowania majątkiem spółki,
4% wyroków dotyczyło ustalania wynagrodzenia dla członków zarządu.

Okazuje się zatem, że – podobnie jak w przypadku pierwszej edycji naszego Raportu – najczęstszym powodem konfliktów prowadzących do zaskarżenia uchwał są kwestie bezpośrednio związane z finansami. Takie sprawy to na przykład te związane z dysponowaniem majątkiem spółki, podziałem zysku, dopłatami oraz wynagrodzeniem zarządu. Wiele spośród analizowanych wyroków z zakresu zaskarżania uchwał dotyczyło uchwał mających na celu pozbawienie mniejszościowego wspólnika dywidendy poprzez ciągłe przekazywanie wypracowanego przez spółkę zysku na kapitał zapasowy. Zaskarżane uchwały dotyczyły także nakładania na mniejszościowego wspólnika przekraczających jego możliwości zobowiązań finansowych w postaci dopłat.

Zaskarżanie uchwał także dla mniejszościowego wspólnika może być skutecznym instrumentem do podważenia uchwał dotyczących dysponowania majątkiem spółki. W spółkach kapitałowych, w których zawieranie umów należy do kompetencji zarządu, wspólnicy mniejszościowi nie mają zazwyczaj wpływu na to, jakie umowy i na jakich warunkach są zawierane przez spółkę. Nie oznacza to jednak, że zarząd ma pełną swobodę – niektóre kwestie wymagają bowiem uzyskania zgody wspólników. Nawet jeśli uchwała zgromadzenia wspólników wyrażająca zgodę na dokonanie danej czynności została podjęta bez zgody mniejszościowego wspólnika, może on ją zaskarżyć.

Ponownie, wiele spośród przeanalizowanych przez nas wyroków dotyczyło zaskarżenia uchwał przez wspólnika mniejszościowego, którego prawa w spółce nie były respektowane przez pozostałych wspólników. Do takich przypadków zalicza się uchylenie uchwały w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego spółki w sytuacji, gdy zarząd notorycznie odmawiał wspólnikowi mniejszościowemu dostępu do dokumentów kluczowych do oceny sytuacji spółki.

Z naszego Raportu o sporach wspólników wynika, że średni czas trwania postępowania przed sądami okręgowymi w sprawach zaskarżania uchwał wyniósł około 13 miesięcy (a więc średnio o 4 miesiące więcej, niż w przypadku poprzedniego Raportu), podobnie w sądach apelacyjnych – czas trwania postępowania wynosił średnio 13 miesięcy, czyli o miesiąc dłużej, niż miało to miejsce w przypadku spraw w latach ubiegłych.

Natalia Chruścicka

To już druga edycja raportu o sporach wspólników. W nowym, zaktualizowanym raporcie przeanalizowaliśmy ponad 500 orzeczeń, żeby ustalić, w jaki sposób sądy rozstrzygają konflikty między wspólnikami.

Czy zawsze warto iść do sądu?

Każda spółka prędzej czy później narażona jest na sytuacje, w których między wspólnikami dojdzie do konfliktu. Przyczyną rozłamu mogą stać się nawet z pozoru drobne sprawy. W najlepszym przypadku uda się je rozwiązać na drodze do porozumienia, ale czasem znajdą swój finał także w sądzie. To drugie rozwiązanie jest szczególnie korzystne dla wspólników mniejszościowych, dla których negocjacje z większościowym wspólnikiem mogą często kończyć się niepowodzeniem.

Linia orzecznicza – jak orzekają sądy w sprawach dotyczących sporów wspólników?

Przed skierowaniem sprawy do sądu dobrze jest sprawdzić, jak orzekają sądy oraz jak długo potrwać może postępowanie. Aby odpowiedzieć na to pytanie, w drugiej edycji raportu przeanalizowaliśmy ponad 500 wyroków. Druga edycja raportu to podstawa do oceny tego, jak wygląda linia orzecznicza w sądach rejonowych, okręgowych i apelacyjnych w sprawach o zaskarżenie uchwał, wyłączenie wspólnika, rozwiązanie spółki oraz udostępnianie dokumentów spółki z o.o. II wydanie raportu o sporach wspólników może stanowić podstawę do ustalenia jakie działania powinien podjąć wspólnik mniejszościowy, aby zakończyć z korzyścią konflikt w spółce.

POBIERZ RAPORT >>>

Co do zasady każdy ze wspólników w spółce osobowej ma prawo do „dywidendy”, czyli udziału w zysku wypracowanym przez spółkę. O jej wysokości decydują zapisy umowy spółki, a w przypadku ich braku – przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Prawo do „dywidendy” w spółce osobowej – komu przysługuje i kiedy powstaje?

Prawo wspólnika spółki osobowej do wypłaty zysku powstaje z końcem roku obrotowego spółki – czyli z reguły z końcem roku kalendarzowego. W przypadku spółki osobowej wypłata „dywidendy” nie jest uzależniona od podjęcia przez wspólników uchwały o przeznaczeniu zysku do wypłaty. Co w takim razie należy zrobić, by cieszyć się korzyściami finansowymi z tytułu uczestnictwa w spółce? Wspólnik, który chciałby doprowadzić do wypłaty przysługującego mu zysku, powinien po prostu zgłosić takie żądanie do spółki.

W Kodeksie spółek handlowych brak jest przepisów określających termin wypłaty „dywidendy”. Kwestia ta może zostać uregulowana w umowie spółki bądź pozostawiona do określenia w uchwale wspólników. W razie braku jakichkolwiek postanowień w kwestii terminu wypłaty „dywidendy” wypłata powinna nastąpić niezwłocznie po wezwaniu spółki do zapłaty.

Kiedy wypłata zysku nie będzie możliwa?

Wypłata „dywidendy” nie będzie możliwa, jeśli spółka nie osiągnie w danym roku obrotowym zysku lub gdy wspólnicy podejmą decyzję o innym przeznaczeniu zysku. W takiej sytuacji żądanie wspólnika będzie bezskuteczne.

W sytuacji sporu wspólników możliwa jest sytuacja, w której pozostali wspólnicy celowo zatrzymują zysk w spółce i z premedytacją podejmują decyzję o jego alternatywnym przeznaczeniu. Czy zmarginalizowany wspólnik może wymusić zrealizowanie jego prawa do uczestnictwa w zysku?

Brak wypłaty „dywidendy” – jak z tym walczyć?

W sytuacji, gdy spółka nie wypłaca należnego zysku, pomimo skierowania wezwania do zapłaty, wspólnik może skierować sprawę do sądu. W pozwie wspólnik powinien wykazać, jaka kwota zysku przysługuje mu za dany rok obrotowy.

Bardziej skomplikowana jest sytuacja, w której została podjęta uchwała o przekazaniu zysku na inny cel. W takim przypadku, wspólnik może skorzystać z prawa do zaskarżenia uchwały. Samo zaskarżenie uchwały nie powoduje wstrzymania jej wykonania, ale może stanowić środek do jej podważenia, a także narzędzie nacisku podczas prowadzonego sporu wspólników. Więcej o zaskarżaniu uchwał przeczytasz w artykule Czy istnieje możliwość zaskarżenia uchwał wspólników? opublikowanym na portalu Doradzamy.to.

Natalia Chruścicka

„Sprzedam udziały w spółce z o.o.” – takie ogłoszenia coraz częściej pojawiają się na portalach internetowych. Perspektywa wejścia do już funkcjonującej spółki bywa bardzo atrakcyjna dla potencjalnych inwestorów. Warto jednak pamiętać, że obrót udziałami ograniczony jest zarówno przez przepisy Kodeksu spółek handlowych, jak i wewnętrzne regulacje.

W jakiej formie następuje zbycie udziałów?

Najczęstszą formą zbycia udziałów jest umowa sprzedaży, ale nie jest to jedyne rozwiązanie. Obrót udziałami możliwy jest także na przykład na skutek darowizny. Niezależnie od wybranego rozwiązania należy pamiętać o tym, że zbycie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga zachowania formy pisemnej z notarialnie poświadczonymi podpisami.

Najważniejsza jest wycena

Przed wrzuceniem ogłoszenia „sprzedam udziały” najważniejsze jest dokonanie ich prawidłowej wyceny – dzięki temu uda się uniknąć niepotrzebnego stresu i uzyskać możliwe najlepszą cenę od potencjalnego nabywcy. O tym, jak skutecznie wycenić udziały, przeczytać można w artykule Wycena spółki – podstawa do ustalenia strategii w sporze ze wspólnikiem.

Mając wiedzę na temat wartości swoich udziałów wspólnik mniejszościowy może podjąć kolejne kroki zmierzające do sprzedaży udziałów. Przede wszystkim na podstawie wyceny udziałowiec może ocenić, czy spółka lub pozostali wspólnicy będą w stanie wykupić w danym czasie jego udziały.

Ograniczenia zbycia udziałów

Umowa spółki często wprowadza ograniczenia dotyczące możliwości zbycia udziałów. Powszechne są zapisy, na mocy których pozostałym wspólnikom przysługuje prawo pierwokupu, albo które wprowadzają obowiązek uzyskania zgody wszystkich pozostałych wspólników na rozporządzenie udziałami. W związku z tym niezwykle ważne jest, by przed rozpoczęciem procedury sprzedaży dokładnie przeanalizować treść umowy spółki pod kątem potencjalnych ograniczeń.

Właściwe przygotowanie do procesu sprzedaży udziałów, obejmujące między innymi rzetelną wycenę i analizę ograniczeń, pozwoli maksymalnie skrócić proces potrzebny na rozporządzenie swoimi udziałami.

Natalia Chruścicka

Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 6 czerwca 2018 r. (sygn. akt. III CSK 403/16) wskazał, że prawo akcjonariuszy do udziału w walnym zgromadzeniu nie sprowadza się tylko do oddawania głosów za lub przeciw uchwale, ale obejmuje również prawo zabierania głosu w dyskusji, której wynik może przesądzić o rezultatach głosowania. To ważne rozstrzygnięcie, które zapewnia mniejszościowym wspólnikom właściwą ochronę ich praw.

Sąd Najwyższy oceniał sytuację, w której – po ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym przymusowego wykupu akcji akcjonariuszy reprezentujących nie więcej niż 5% kapitału zakładowego – osoby reprezentujące akcjonariusza mniejszościowego nie zostały wpuszczone na walne zgromadzenie akcjonariuszy (więcej o samej procedurze przymusowego wykupu akcjonariuszy przeczytasz na portalu Doradzamy.to w artykule Przymusowy wykup akcjonariuszy – bezwzględne narzędzie eliminacji niechcianych wspólników?).

W powyższej sytuacji pokrzywdzony wspólnik mniejszościowy wskazał, że podjęte przez walne zgromadzenie akcjonariuszy uchwały są nieważne. Wszystko przez to, że uchwała została podjęta sprzecznie z prawem – to jest w sytuacji, w której akcjonariusz nie miał możliwości zrealizować przysługującego mu prawa głosu.

Art. 425 § 1 KSH – treść uchwały czy procedura jej podjęcia?

Pokrzywdzony akcjonariusz mniejszościowy powołał się na treść art. 425 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym wspólnikowi mniejszościowemu przysługuje prawo do wytoczenia przeciwko spółce powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia jeżeli uchwała jest sprzeczna z ustawą.

Sąd Najwyższy wskazał, że co prawda z dosłownego brzmienia przepisu można wnioskować, iż sprzeczność z ustawą odnosi się wyłącznie do treści uchwały, jednak nie jest to jedyna przesłanka do stwierdzenia, że uchwała jest nieważna. Zgodnie z uzasadnieniem wyroku Sądu Najwyższego jako sprzeczność z ustawą można zakwalifikować także sytuację, w której doszło do naruszenia przepisów określających sposób podejmowania uchwał, o ile naruszenie to miało wpływ na treść podjętej uchwały. Niedopuszczenie do udziału w zgromadzeniu mniejszościowego akcjonariusza zalicza się właśnie do tego rodzaju naruszeń.

Akcjonariusz mniejszościowy ma wpływ na przebieg głosowania

Nie da się wprawdzie przewidzieć, jaka byłaby treść uchwały podjętej na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, gdyby uczestniczył w nim nieobecny akcjonariusz. Należy jednak podobnie jak Sąd Najwyższy przyjąć, że rola każdego akcjonariusza na walnym zgromadzeniu nie sprowadza się wyłącznie do głosowania za lub przeciw uchwale. Rolą akcjonariusza jest bowiem również udział w dyskusji, której przebieg może mieć realny wpływ na wynik głosowania.

Argument ten wydaje się być tym bardziej trafny, że przedmiotem walnego zgromadzenia, którego przebieg badał Sąd Najwyższy, było zatwierdzenie sprawozdania finansowego oraz udzielenie absolutorium członkom zarządu. Oczywistym jest więc, że w sytuacji, gdy decyduje się o ocenie prawidłowości albo nieprawidłowości wykonywania przez zarząd swoich obowiązków, istotne są spostrzeżenia wszystkich akcjonariuszy – nie tylko tych większościowych.

Więcej na temat uprawnień przysługujących akcjonariuszom mniejszościowym w przypadku walnego zgromadzenia można znaleźć w artykule Wpływ akcjonariuszy mniejszościowych na porządek obrad walnego zgromadzenia

Natalia Chruścicka

30 stycznia 2019 roku Sąd Najwyższy rozstrzygnął, że pełnomocnictwo udzielone osobie powołanej przez wspólników spółki z o.o. do prowadzenia sporu lub zawierania umów z członkiem zarządu spółki może być pełnomocnictwem rodzajowym. Dla kogo ta uchwała będzie miała największe znaczenie?

Relacje spółka – zarząd: jak to powinno się odbywać?

Art. 210 § 1 KSH stanowi, że w przypadku zawierania umowy z członkiem zarządu lub w razie sporu z nim spółkę z o.o. reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Do tej pory w literaturze prawniczej pojawiały się różne poglądy dotyczące tego, jakiego pełnomocnictwa wolno w takiej sytuacji udzielić. Czy powinno mieć ono charakter szczególny, rodzajowy czy też ogólny?

Tych wątpliwości nie rozstrzyga literalne brzmienie przepisu. Z jednej strony należy zauważyć, że nie wskazuje on ani na szczególny wymóg dotyczący rodzaju pełnomocnictwa, ani nie wprowadza obowiązku każdorazowego zwołania zgromadzenia wspólników w celu jego udzielenia. Z drugiej jednak strony przeciwny pogląd, reprezentowany przez ostrożniejszych prawników głosi, że do każdego sporu z członkiem zarządu lub do każdej umowy lepiej jest udzielić osobnego pełnomocnictwa.

Spór źródłem rozstrzygnięcia

U podstaw rozstrzygnięcia wydanego przez SN w dniu 30 stycznia 2019 roku leży spór wspólników spółki z o.o., którzy zwrócili się do notariusza o sporządzenie protokołu nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników. W czasie tego zgromadzenia miały zapaść m.in. uchwały w sprawie ustanowienia pełnomocnika do reprezentowania spółki z o.o. w umowach między tą spółką a prezesem jej zarządu, w tym zmieniających umowę spółki komandytowej, w której spółka z o.o. jest komplementariuszem, a prezes zarządu spółki z o.o. jest jednocześnie komandytariuszem (do dokonywania wszelkich czynności faktycznych i prawnych na czas nieokreślony).

Sprawa rozbiła się jednak o stanowisko notariusza, który – przez wzgląd na ostrożność – odmówił sporządzenia protokołu. Jak uzasadnił, pełnomocnictwo z artykułu 210 KSH może być udzielone wyłącznie do zawarcia konkretnej umowy w przyszłości lub do prowadzenia konkretnego sporu. Nie ma podstaw do udzielania tego pełnomocnictwa w sposób blankietowy. Sprawa na skutek pytania prawnego trafiła aż do Sądu Najwyższego.

Blankietowe pełnomocnictwo z art. 210 KSH

U podstaw stanowiska notariusza leży przede wszystkim cel art. 210 KSH, a więc konieczność zapewnienia ochrony interesu spółki. Udzielenie blankietowego, w pewnym sensie „stałego” pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki z członkami jej zarządu mogłoby spowodować, że pozostali wspólnicy – a przede wszystkim wspólnik mniejszościowy – zostaliby faktycznie pozbawieni wpływu na warunki zawieranych umów, a nawet wiedzy o tych warunkach.

Łatwo więc wyobrazić sobie sytuację, w której udzielone w sposób blankietowy pełnomocnictwo z art. 210 KSH stałoby się niebezpiecznym narzędziem podczas sporu na linii wspólnicy większościowi – wspólnicy mniejszościowi.

SN rozwiewa wątpliwości

Sąd Najwyższy w uchwale z 31 stycznia 2019 roku rozstrzygnął nawarstwiające się wątpliwości:

Przy zawieraniu umowy w sporze z członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę tę może reprezentować — na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników — pełnomocnik umocowany rodzajowo albo do określonej umowy lub określonego sporu (art. 210 § 1 ksh).
Jeżeli jednak w spółce komandytowej komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jej pełnomocnikiem na podstawie art. 210 § 1 ksh nie może być osoba będąca jednocześnie komandytariuszem w tej spółce komandytowej i członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością — komplementariusza; takie powiązanie sprzeciwia się naturze spółki komandytowej.

Biorąc pod uwagę, że pytanie prawne skierowane do SN poruszało zdecydowanie szerszy zakres wątpliwości, pozostaje czekać na opublikowanie uzasadnienia, które może rozwiać chociaż część z nich.

Natalia Chruścicka

Zbycie udziałów jest często jedynym rozwiązaniem dla wspólnika mniejszościowego, który w efekcie sporu wspólników pragnie opuścić spółkę. Właśnie dlatego tak ważne jest, żeby dokładnie przygotować się do transakcji sprzedaży udziałów w spółce z o.o. Co zrobić, by zbycie udziałów stało się możliwe i proste?

Po pierwsze: wycena

Zbycie udziałów może okazać się niemożliwe lub bardzo trudne bez rzetelnej wiedzy na temat tego, ile spółka jest warta. W takiej sytuacji warto skorzystać z pomocy biegłego, który w profesjonalny sposób oszacuje potencjał finansowy firmy. Więcej o tym, jak wycenić własny biznes można przeczytać w artykule Jak wycenić firmę? – oblicz wartość swojego biznesu! opublikowanym na portalu Doradzamy.to.

Po drugie: propozycja sprzedaży udziałów

Propozycja sprzedaży udziałów to kolejny krok po udanym oszacowaniu wartości spółki. Warto zorientować się, czy wspólnicy większościowi będą w stanie sprostać oczekiwaniom finansowym – jeśli nie, jest to dobry moment, by zaproponować zbycie udziałów na rzecz zewnętrznego inwestora. Jest to zdecydowanie łatwiejsze w przypadku dużych spółek o ugruntowanej pozycji na rynku.

Wiedza na temat wartości posiadanych udziałów pozwala także na dokonanie oceny, jakie są intencje pozostałych wspólników oraz czy składane przez nich oferty nabycia udziałów są racjonalne, czy też krzywdzące dla udziałowca mniejszościowego.

Po trzecie: ograniczenia sprzedaży udziałów

Zarówno Kodeks spółek handlowych, jak i umowa spółki mogą wprowadzać istotne ograniczenia dotyczące zbycia udziałów (należy jednak pamiętać, że zupełne wyłączenie tego prawa w umowie spółki jest niemożliwe).

Umowa spółki może na przykład uzależniać możliwość zbycia udziałów od wyrażenia zgody wskazanego organu – najczęściej zarządu lub zgromadzenia wspólników. Pozostałym wspólnikom może także przysługiwać prawo pierwokupu albo pierwszeństwa nabycia udziałów, którego realizacja jest często uciążliwa dla wspólnika mniejszościowego.

Natalia Chruścicka

W ramach odbywającego się wydarzenia Influencer LIVE Poznań, kilkunastu jurorów na czele z Michałem Szafrańskim (Finansowy Ninja) przyznało naszemu portalowi Komandytowa.pl tytuł „Twórca Roku 2019” w kategorii „Firmowe i finansowe”. Od początku istnienia Kancelarii Prawnej PragmatIQ stawiamy na wartościowe treści. Z powodzeniem wspólnie tworzymy kilka portali, które cieszą się dużym powodzeniem wśród osób chcących zdobyć praktyczną wiedzę. 11 maja zostały ogłoszone wyniki jednego z najbardziej prestiżowych konkursów – „Gala Twórców 2019” (dawniej Blog Roku). Konkurs ten dedykowany jest twórcom – liderom, którzy swoimi działaniami wyznaczają trendy w polskim Internecie.

Komandytowa.pl odnotowała do tej pory: 2 725 187 odsłon artykułów, 866 801 użytkowników, 300 opublikowanych artykułów. Blog znalazł się w finale wśród 33 największych influencerów polskiej przestrzeni wirtualnej. Komisja konkursowa zdecydowała się umieścić nas w najlepszej trójce kategorii: Firmowe i finansowe. W finale wybrano nas jako zwycięzcę i zostaliśmy „Twórcą roku 2019”!

To dla nas duże wyróżnienie i dowód uznania. Blog, książki, szkolenia, wykłady, filmy na YouTubie to wiele godzin ciężkiej pracy kilkudziesięciu osób. Dziękujemy wszystkim zaangażowanym w ten projekt. To nasz wspólny sukces! Prawnicy potrafią być pragmatyczni… i potrafią „robić Internet”!